Op het graf van mijn zoon J.
‘k Was als een lente bloem
Die pas haar kelk ontsloot,
Waar de eerste zonnelach
Zijn gouden licht in goot.
Doch door de wind geknakt
Viel van zijn stengel neder;
Doch Jesus was mijn deel,
Het rustpunt mijner ziel!
En al wat hier op aard,
Aan schijnvreugd mij ontviel
Wordt rijkelijk vergoed.
Met Hem ziet gij mij weder.
***
Wie gaf’t gemurmel aan den vliet
Der vog’len toon; wie stemde hun lied?
Wie gaf de wind zijn klacht en zucht,
Wanneer hij in den avondlucht
Het geur’ge bloempje slapen sust?
En ‘s morgens fleurend wakker kust?
‘t Was God!
Geschreven door Louis Van der Smissen (1856-1945)
bij het verlies van zijn zoon Josua Michel (6 januari 1894-29 november 1900)
Dit vind je misschien ook leuk
Vier verhalen over vier woorden
Wat vind je van Niet van hier?
