Een vasthoudende vrouw

Met een zucht haal ik een streep door de reservering in mijn agenda. Weer een spreekbeurt die gecanceld wordt vanwege het Coronavirus. Er blijft weinig over van mijn werkzaamheden in het najaar, net als in het voorjaar lijkt alles te verdampen. Wat moet ik doen, Heer? Het is een vraag die ik al vaker gesteld heb, maar waar ik geen antwoord op lijk te krijgen.

Ontmoeting onderweg

Ik sla mijn bijbel open in Mattheüs en stuit dan op het stuk over de Kananese vrouw in hoofdstuk 15. En Jezus ging vandaar weg en vertrok naar het gebied van Tyrus en Sidon. Tyrus en Sidon liggen ten Noorden van Israël zo’n 100 km boven Jeruzalem. De afstanden die Hij aflegde zijn enorm en ik krijg altijd een Arise gevoel als ik lees dat ze onderweg zijn. In gedachten zie ik Hem met zijn discipelen en de groep mannen en vrouwen die bij Hem waren in een sliert door het landschap trekken. Door weer en wind, heuvel op heuvel af. En onderweg ontmoeten ze allerlei mensen.

Zo ook deze keer. Een Kananese vrouw loopt hen tegemoet en roept Jezus aan, maar Hij antwoordt niet, Hij negeert haar zelfs. Zij laat zich echter niet uit het veld slaan en komt dichterbij. Er ontstaat een kort gesprek waarin zij tot twee keer toe zich niet laat afschrikken, maar aandringt en pleit voor haar dochter.

Vasthoudend en eigenwijs

Als ik het lees, vind ik het wat ongemakkelijk. Zowel de schijnbare onwil van de Heer als het onbeschaamde aandringen van de vrouw. Ik moet toegeven dat ze wel lef heeft, ze is onbevangen vasthoudend, bijna brutaal en eigenwijs.

Wist je dat daar in het Hebreeuws een woord voor is? Chutzpah (Gotspe in het Nederlands). Een houding van durf en lef – soms een beetje over de grens, maar niet per se verkeerd, lees ik als omschrijving.

Deze vrouw met chutzpah weet: er is maar één Persoon waar ik naar toe kan gaan met mijn probleem, en koste wat het kost zal ik bij Hem komen en bij Hem mijn zaak bepleiten. De Heer Jezus zegt haar dat ze een groot geloof heeft en dat er zal gebeuren zoals zij dat wil en op dat moment wordt haar dochter genezen.

Wauw.

Een vrouw met chutzpah

Een houding hebben van durf en lef, vasthoudend zijn en pleiten voor de zaak die dicht aan je hart ligt. Dát is wat mijn Heer ziet en een groot geloof vindt. Ik mag twijfel en terughoudendheid van me afwerpen en vragen en pleiten.

Ik sla mijn bijbel dicht, richt mij op en met hernieuwde moed ga ik naar die ene Persoon toe. Ik weet dat ik bij Hem moet zijn, ik toon mij een vrouw met chutzpah!

En jij? Ben jij een vrouw met chutzpah? Waarvoor heb jij durf en lef nodig?