Waarom binnen de lijntjes kleuren helemaal niet erg is.

Rosa kwam met iets nieuws: schilderen op nummer. Op een canvasdoek staat een tekening met honderden kleine vakjes die je stuk voor stuk moet vullen met kleurtjes verf, volgens een genummerd patroon.

Eerst haalde ik mijn neus ervoor op. Dat is voor mensen die niet de creativiteit hebben om zelf iets moois te maken, dacht ik een tikje hoogmoedig.

Aanstekelijk

Totdat Rosa met groot geduld aan haar schilderij begon. Kleurtje voor kleurtje, hokje na hokje ontstond een prachtige plaat. Sara werd aangestoken en sloot zich aan. En toen ging ik overstag en kocht er ook een. Ik zit veelal boven op mijn werkkamertje en ik zie langzamerhand mijn prachtige dame tot leven komen in een palet van kleur en vorm, terwijl ik overdenk, bid, soms wat muziek luister maar bovenal rust ervaar.

Je leven inkleuren

En dan moet ik denken aan een verhaal dat Jezus ooit vertelde. Over een vader met twee zonen. De jongste zoon gaat het verkeerde pad op, kwetst zijn vader en verkwanselt zijn erfenis. De oudste zoon is altijd braaf thuisgebleven bij zijn vader, hij heeft zo gezegd, altijd keurig binnen de lijntjes gekleurd.

En nu is de jongste terug bij de vader. Hij heeft nieuwe kleding ontvangen, schoenen en een ring en is omarmt als zoon. Er klinkt feestmuziek, maar de oudste zoon is niet blij, hij kan zich niet over het gevoel van gepasseerd zijn heenzetten. Hij kan het niet hebben dat zijn broer wordt binnengehaald met gejuich en liefde. Voelt hij zich niet gewaardeerd? De saaie braverik omdat hij altijd binnen de lijntjes kleurt?

Waarom?

Het is de vraag die de vader ook aan hem stelt. Zijn broer krijgt zijn erfdeel niet nog een keer; alleen zijn identiteit is weer in ere hersteld. Waarom is de oudste zoon zuur en verbitterd, maakt hij de vader verwijten? Hij bezit alles, heeft het volledige erfdeel in handen, is altijd samen met de vader. ‘Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg…’ Het antwoord van de vader is hartverscheurend: ‘Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou…’

Leven met de Vader

Waarom geniet de oudste zoon niet van zijn leven met de vader? Waarom slaat hij de uitnodiging af en reageert hij zo zuur? Waarom heeft hij geen oog voor de prachtige tekening die ontstaat als je je leven kleur geeft binnen de kaders die de vader geeft?

Mensen vertellen soms spectaculaire verhalen over het ‘vanuit de goot weer terug, in de schoot van de Vader komen’. Ik zou me er saai en kleurloos bij kunnen voelen, want ook ik heb heel mijn leven binnen de lijntjes gekleurd. Maar dat doe ik niet. Want het is geweldig om bij het hart van de Vader te zijn. Het is echt the place to be.

Als je je zuur voelt als die oudste zoon, jaloers en gepasseerd: probeer dan om het hart van de Vader écht te ontdekken. Dan zul je je geliefd voelen. Wie weet, misschien helpt zo’n schilderij verven op nummer wel, je hebt dan alle tijd om te genieten van Zijn liefdevolle aanwezigheid.

In Lukas hoofdstuk 15 staat het verhaal over de zonen beschreven.