Blog

Een miezerige zondag

Het gordijn in mijn slaapkamer waait onrustig heen en weer. Door de open schuifpui hoor ik de regen gestaag vallen. Met iedere windvlaag wordt het herfstgevoel sterker. Ik draai me om in bed, ik heb geen zin om eruit te komen. Dit is namelijk niet wat ik me van deze dag had voorgesteld.

Het is 4 juli, de eerste zondag na drie maanden dat we als kerk weer bij elkaar kunnen komen. Het plan is om met elkaar uit volle borst te zingen en omdat dit niet binnen mag, hebben we aan de gemeente toestemming gevraagd om dit buiten te doen. Ik had visioenen van een groen grasveld met een vrolijke bries en zacht zonlicht, zingende mensen en spelende kinderen.

In plaats daarvan staar ik naar een stormachtige, grijze hemel. Hoe kan dit nou? God wil toch dat zijn gemeente bij elkaar komt en Hem aanbidt? De appjes stromen binnen: of het wel verstandig is om met dit weer buiten dienst te hebben. Mark en ik beraadslagen, checken buienradar, ik bid met opstandig hart en dan hakt Mark de knoop door: ‘We gaan gewoon, dit was het plan, laten we vertrouwen.’ Mark haalt opgewekt de tarp tevoorschijn, zodat de gitarist windvrij en droog kan staan.

Terwijl het onafgebroken regent, pakken we onze stoelen en eten in. De kinderen hebben er lol in en trekken voor de zekerheid hun winterjas aan. Dan rijden we naar de contra Groene Kathedraal: een enorme open plek in het bos waar een weide ligt die zo groot is als de kathedraal van Reims. Het regent nog steeds als we met onze spullen naar de weide lopen.

Maar dan wordt het droog. Door de beschutting van het dichte bos om ons heen is het windstil, we zetten de tarp op en stallen de tafel en stoelen uit. Meer mensen komen aanlopen met stoelen en picknickkleden. ‘Wij zijn hier bij elkaar om de Koning te ontmoeten’, zingen we even later en dan voel ik een zacht, warm licht op mijn gezicht. Ik doe mijn ogen open en zie dat de zon voorzichtig doorbreekt. We zingen, jubelen en bidden samen en we genieten. Eindelijk weer bij elkaar!

Mijn hart voelt licht en vrij en ik ben dankbaar voor mijn God, omdat Hij zijn liefdevolle aangezicht naar mij toewendt, zelfs als ik de neiging heb om mij met een verongelijkt hart van Hem af te keren.

En ik voel me dankbaar als ik rondkijk: voor mijn vrienden omdat we voor elkaar gezorgd hebben afgelopen maanden en voor Mark, mijn maatje, die mij helpt om te vertrouwen als het mij zelf even niet lukt.


‘Hij geeft vreugdeolie in plaats van een rouwgewaad, Feestkledij in plaats van verslagenheid.’ Jesaja 61: 3


Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *