Maria

Niet van hier

Ze doet haar ogen open. Ik zie

ze kijken

weg, langs, omlaag

ze raken niet

toch raken ze

 

Is dat een glimlach

of zijn het de gedachten aan

een leven daar, een leven

niet van hier?

 

Geluk is een keuze

waar tussen de lakens in

de woonkamer

de mensen, kinderen,

vreemden,

geen plek voor is.

 

Ze is mooi, dat wel,

ze is zacht, ik zie het aan de glans

langs haar gezicht.

Kleine handen strelen, ze roepen,

Lach! Leef! Wees!

 

Ze is hard. Haar handen

elke dag, elke dag, elke dag

wassen boenen wringen

water uit de was

tot de tranen zijn geplengd

tot het leven is opgedroogd.

 

Ze doet haar ogen dicht. Ik zie

ze terug als ik weer kijk

kijk maar, kijk Maria

moeder

leven verloren

is

leven behouden

is

 

leven gegeven

als gekregen liefdesbrieven

uit te delen aan vreemden

bitterschoon, lachen, leven, zijn

geliefd

geloofd

gekend.

 

 

Bovenstaand gedicht is gemaakt door Mark. Speciaal voor de boekpresentatie van Niet van hier op 23 juni jl. Ontroerend en treffend. Wist je dat hij nog veel meer gedichten heeft geschreven? Ze zijn te lezen op www.boerenroem.nl