Maria
Niet van hier
Ze doet haar ogen open. Ik zie
ze kijken
weg, langs, omlaag
ze raken niet
toch raken ze
Is dat een glimlach
of zijn het de gedachten aan
een leven daar, een leven
niet van hier?
Geluk is een keuze
waar tussen de lakens in
de woonkamer
de mensen, kinderen,
vreemden,
geen plek voor is.
Ze is mooi, dat wel,
ze is zacht, ik zie het aan de glans
langs haar gezicht.
Kleine handen strelen, ze roepen,
Lach! Leef! Wees!
Ze is hard. Haar handen
elke dag, elke dag, elke dag
wassen boenen wringen
water uit de was
tot de tranen zijn geplengd
tot het leven is opgedroogd.
Ze doet haar ogen dicht. Ik zie
ze terug als ik weer kijk
kijk maar, kijk Maria
moeder
leven verloren
is
leven behouden
is
leven gegeven
als gekregen liefdesbrieven
uit te delen aan vreemden
bitterschoon, lachen, leven, zijn
geliefd
geloofd
gekend.
Bovenstaand gedicht is gemaakt door Mark. Speciaal voor de boekpresentatie van Niet van hier op 23 juni jl. Ontroerend en treffend. Wist je dat hij nog veel meer gedichten heeft geschreven? Ze zijn te lezen op www.boerenroem.nl
Dit vind je misschien ook leuk
Op het graf van mijn zoon J.
Een dochter vliegt uit (1)
EĂ©n reactie
maria van van Oosten
heb genoten van het prachtige boek, heerlijk om te lezen hoe dit gelovige gezin zo met elkaar omging.
waardering voor deze lieve moeder en de zichzelf weg cijferende vrouw.
hoe helemaal niet van romans…. lees veel theologie, maar dit boek was nou is niet voorspelbaar, door omstandigheden geen vakantie deze zomer, maar wel dit mooie fijne boek waarin ik steeds weer even over de grens ging.
dank!