Wil je met mij dansen?

Overgave

‘Lock step, lock step, slow, quick, quick, slow, quick, quick, lock step…’

We oefenen een nieuw loopje in de Quickstep. Terwijl we de nieuwe pasjes uitproberen, telt Mark hardop mee en kijk ik naar beneden om te zien wat mijn voeten aan het doen zijn. Het vergt heel wat oefening voordat een nieuw figuur goed gaat.

Maar na anderhalf jaar dansles zit de basis van een aantal dansen er goed in en kennen we zelfs heel wat leuke figuren. De Chachacha, Rumba of Jive? Ik draai er mijn hand niet voor om.

Kan ik dus dansen?

Ik weet het niet.

Mijn heupen zijn wat stijfjes en ik heb het gevoel dat ik vaak maar wat rond stap.

Wanneer zien mijn ingestudeerde pasjes eruit als een elegante, gepassioneerde dans?

Ik weet dat het verschil tussen rondstappen en dansen te maken heeft met overgave en loslaten. Me laten leiden door een duwtje op mijn rug of hand. Niet meer nadenken maar gewoon doen, met mijn heupen draaien. Ik weet dat ik mijn schoonheid mag laten zien.

Ik durf dat niet zo goed.

Ik vind dansen lastig en overgave moeilijk. Maar ik kan ervoor kiezen om dit wel te doen.

Perichoresis

Ooit gehoord van perichoresis? Het is een metafoor voor de onderlinge samenhang van de drie-enige God. Het heeft te maken met roteren. Je zou het dansen kunnen noemen. Een God die niet statisch is, onbeweeglijk in de hemel zit. Maar de drie-enige God die zijn bestaan danst, van aangezicht tot aangezicht in beweging, met elkaar meebewegend, verheffend en dienend.

Het bijzondere is dat deze God mij uitnodigt om mee te doen, mee te bewegen, met Hem te dansen.

Dit wordt pas een echte dans als ik mij aan Hem overgeef, als ik controle loslaat, niet teveel nadenk over het hoe en waarom. Als ik me laat leiden door die zachte druk in mijn rug of op mijn hand. Als ik mijn schoonheid durf te laten zien, mij mooi weet voor Hem.

Hij wil dánsen met mij!

Durf ik dat? Kies ik ervoor om op zijn uitnodiging in te gaan?

En jij? Ga jij op Zijn uitnodiging in?