Afstand

Een leraar bezocht met zijn leerlingen een badhuis en vond er een aantal familieleden die woedend tegen elkaar stonden te schreeuwen.

Hij wendde zich tot zijn leerlingen en vroeg:
‘Waarom roepen mensen wanneer ze boos zijn naar elkaar?’
De leerlingen dachten even na, tot een van hen zei: “We beginnen te roepen omdat we onze kalmte verliezen.”

“Maar waarom zou je schreeuwen als de ander gewoon naast je staat? Je kunt hem of haar toch net zo goed vertellen wat je te zeggen hebt, op een zachte, rustige manier?”

De leerlingen gaven allerlei redenen en antwoorden maar geen enkele bood een goede verklaring.

Tenslotte nam de Soefi-leraar opnieuw het woord: “Wanneer twee mensen boos zijn, nemen zij in hun hart afstand van elkaar. Om deze afstand te overbruggen beginnen zij naar elkaar te roepen. Hoe bozer ze zijn, hoe luider ze zullen moeten schreeuwen om elkaar van op die grote afstand te kunnen horen.

Maar wat gebeurt er als twee mensen verliefd worden? Zij schreeuwen niet, zij praten zachtjes omdat zij in hun hart dichtbij elkaar zijn. De afstand tussen beiden is heel klein…. Wat gebeurt er als ze nog meer van elkaar zouden houden?

Ze spreken niet meer, ze fluisteren… en zo komen zij nog dichter bij elkaar in hun liefde. Tenslotte hoeven ze zelfs niet meer te fluisteren, ze kijken alleen maar naar elkaar. Dat is hoe dicht twee mensen bij elkaar komen als ze van elkaar houden.”

Vervolgens keek hij zijn leerlingen aan en zei: “Laat je hart zich niet van een ander verwijderen, gebruik geen luide woorden die de afstand alleen maar groter maken want anders zal er een dag komen dat de afstand tussen jou en de anderen onoverbrugbaar is.”