De barmhartige scholier

‘Mam, ik heb een verhaaltje geschreven. Wil je het lezen?’ Natuurlijk wil ik dat! En ik vind het zelfs zo leuk dat ik het hieronder publiceer: Een verhaal van Sara.

Er was eens een meisje. Haar naam was Amy en ze ging naar een nieuwe school. Deze nieuwe school was niet zomaar een school, er zaten twee scholen in één gebouw. Die twee scholen konden alleen totaal niet met elkaar overeen komen. Sterker nog, er was altijd ruzie en zelfs de docenten vonden elkaar vreselijk.

De schooldirecties wilden iets doen aan dit probleem, en daarom was er eens per week, op vrijdag, een gezamenlijke grote pauze in de kantine. Elke leerling moest dan in de kantine aan de tafels zijn of haar lunch opeten.

Amy dus ook.

En juist op een van die vrijdagen was ze haar lunch vergeten. Ze baalde enorm, want niemand kende haar nog en ze durfde aan niemand om eten te vragen. Bovendien had ze geen geld mee om eten te kopen. Daarom zat ze maar een beetje voor zich uit te staren toen er een docent richting haar tafel kwam.

Amy werd blij.

Zou iemand willen helpen? Maar zodra de docent haar zag zitten zonder lunch, in haar eentje, liep hij weg. Met een grote boog om haar tafel heen. Na een tijdje kwam een klasgenoot haar richting op. Maar ook hij liep met een grote boog om haar heen, naar de tafel achter Amy. Weer een teleurstelling.

Na een tijdje moederziel alleen in de volle kantine te zitten, kwam er weer iemand naar haar toe. Deze keer verwachtte ze dat het weer niet voor haar was, maar de jongen kwam bij haar aan tafel zitten!

Wat Amy best vreemd vond omdat hij niet van haar school was, maar van de andere school. Nooit zaten de twee scholen samen aan een tafel.

Hij stelde zich voor als Theo. Hij was aardig, bood zijn brood en een flesje spa-rood aan. Ze had reuze honger en dorst en daarom nam ze het eten en drinken na enig twijfelen dankbaar aan. Tijdens het eten raakten ze in een leuk gesprek.

Na de pauze nam Theo afscheid. Toen hij opstond, zag hij dat Amy moeite had met het rooster. Hij bood aan om met haar mee te lopen naar het lokaal waar ze les had. Ook dat aanbod nam ze aan. Na even zoeken hadden ze het lokaal gevonden en toen was het echt tijd voor afscheid. Amy bedankte Theo voor alle goede zorgen en Theo gaf haar nog een snack voor in de kleine pauze.

Amy voelde zich door Theo gezien en ze was super opgelucht en blij. En zo kwam voor haar deze dag toch nog goed.