Verloren en weer gevonden

Je kunt het verhaal lezen, maar wil je liever luisteren? Dat kan ook: klik dan door naar het luisterfragment

Jezus zei: “En stel dat een vrouw tien drachmen heeft en er één kwijtraakt. Dan zal ze een olielamp aandoen, het hele huis vegen en overal goed zoeken tot ze hem gevonden heeft. Als ze hem heeft gevonden, roept ze haar vriendinnen en buren en zegt tegen hen: ‘Kom, ik geef een feest! Want de drachme die ik was kwijtgeraakt, heb ik weer gevonden.’ Ik zeg jullie dat op dezelfde manier de engelen van God blij zullen zijn over één slecht mens die gaat leven zoals God het wil.”

Dit kun je lezen in de Bijbel, Lukas, hoofdstuk 15 de verzen 8 tot 10

Context

Jezus vertelt verhalen aan allerlei mensen, onder andere aan Farizeeërs en de wetgeleerden, belangrijke, godsdienstige mensen. Hun culturele standaard en marktwaarde van die tijd was hoog, zij waren kostbaar, waardevol en belangrijk. Ze waren goed ontwikkeld en duur gekleed, mooi en zelfverzekerd. Zij waren verontwaardigd dat Jezus omging met de onbelangrijke mensen. Mensen die geen status hadden, die de maatschappij alleen maar geld kostten. Mensen zonder aanzien, zonder hoge marktwaarde. Hij at met hen, en zei dus eigenlijk: ‘Ik hoor bij jou, jij bent van mijn familie, van mijn stam.’

Jezus ziet die verontwaardiging en vertelt dan dit verhaal.

Vragen

Bij het lezen van dit verhaal kreeg ik een aantal vragen. Waarom gebruikt Jezus het woord drachme? Het woord drachme komt alleen in dit verhaal voor in de Bijbel. Waarom geen zilverstuk of talent, zoals in andere verhalen waar het over geld gaat? Waarom ging ze direct ’s nachts zoeken? Ze moest een lamp aandoen, kon het niet tot de volgende ochtend wachten?

Moest het een arme vrouw lijken? Waarom tien stuks? Als het echt een dramatisch effect moest hebben, had ze ook maar drie drachmen kunnen hebben? Dan is eentje kwijt raken nog erger. Of geen drachme maar een diamant of goudstuk. Had het in dit geval ook een man kunnen zijn? Is het met een reden dat het over een vrouw gaat?

Wist je dat?

Wist je dat een drachme een Grieks betaalmiddel was? Je kon er niet mee betalen in Israel, in dat opzicht dus zonder directe waarde. Bovendien was een drachme niet superveel geld. Ongeveer een dagloon van een arbeider. Niet weinig, niet veel.

Afgelopen zomer waren we in Polen op vakantie. Stel dat we Zloty’s over hadden gehouden na onze vakantie en ik was die kwijtgeraakt bij het opruimen van de vakantiespullen. Uiteindelijk zou ik ze wel gaan zoeken, maar op een moment dat ik even niets anders te doen had. Niet per se in de nacht. Ik zou er toch niets mee kunnen. Waarom ging die vrouw direct, in de nacht, met licht aan zoeken? Waarom deze urgentie?

Wist je dat in die tijd (bij de Joden, maar ook bij de omliggende volken) een bruidegom zijn bruid vaak een sieraad, bijvoorbeeld een ketting cadeau gaf? Vaak zaten daar geldstukken in. Misschien wel zoals op de tekening hierboven. Het was een verzekering en een teken van hun huwelijk. Zoals wij een trouwring kennen. Teken van het verbond dat ze hadden gesloten. Van grote waarde dus!

Als de vrouw de ketting om had, wist iedereen dat ze getrouwd was. En als zij naar haar ketting keek, wist ze dat ze deze van haar man had gekregen. Van wie ze hield, mee leefde. Haar liefde, haar thuis. De ketting was kostbaar, niet vanwege de marktwaarde, maar door de emotionele waarde. En nu was die ketting stuk, niet meer compleet. Er was een munt uit die ze niet kon vervangen, want waar moest ze in Israel een drachme vandaan halen? Bovendien waren de muntjes misschien al wat verweerd. Een nieuw, glinsterend muntje zou daar niet tussen passen.

Naarstig op zoek

Daarom gaat ze op zoek. Het hele huis wordt op de kop gezet. Fanatiek wordt geveegd, geklopt, alles verschoven en als ze ‘haar munt heeft’ (de engelse vertaling spreekt over ‘my coin’), roept ze haar vriendinnen en buren omdat ze zo blij en opgelucht is! Zij snappen wel dat het zo belangrijk voor haar is.

De omstanders die stonden te luisteren naar het verhaal, wisten het meteen: dit gaat niet over het verlies van een munt met een bepaalde marktwaarde, maar om een kostbaar bezit met grote emotionele waarde, vele malen kostbaarder dan de winkelprijs.

Jezus schetst hoe God naar de mensen kijkt

Jezus laat zien hoe kostbaar God mensen vindt. Niet omdat ze veel waard zijn op de markt, in de ogen van anderen of omdat ze geld in het laatje brengen. Maar omdat Hij emotioneel bij hen betrokken is, Hij houdt van hen. Mensen, ook mensen die verloren zijn hebben grote emotionele waarde, kostbaar en waardevol.

Wíj kijken hoe knap je bent, hoe slank, hoe geslaagd in je werk, hoe goed je kinderen het doen, of je wel kinderen hebt, of je een opleiding hebt, goed gekleed, altijd vrolijk, gelukt, geslaagd…..

Wíj stijgen in aanzien als we geslaagd zijn.

Wíj beoordelen, waarderen, kennen ergens een bepaalde waarde aan toe.

God kijkt anders.

De waarde van mensen wordt niet bepaald door de waarde die anderen aan hem of haar toekennen, maar door de waarde die God geeft.

God schiep de mens om zijn liefde in uit te storen, bedoelt om in zijn aanwezigheid te leven, van aangezicht tot aangezicht in zijn omhelzing te leven en te dansen.

Zo kijkt God naar jou en Hij ziet zoveel: zijn uitstorting van leven, zijn geest, adem, beeld, zijn zoon, zijn heerlijkheid, zijn bruid.

Daar valt iedere beoordeling door de wereld, mensen, omstanders critici bij in het niet.

Waarin ligt jouw waarde?

Zelfs al is je marktwaarde laag, voldoe je niet aan de standaard…  Nou én?

God haalt ALLES overhoop om je terug te vinden. Lig je in het stof? Onder de bank gerold? God moet en zal je vinden.

Je bent zo kostbaar, Hij had alles over, zijn leven, om je terug te vinden.

En zelfs al is je marktwaarde hoog, ben je in alles geslaagd en bezwijk je bijna onder de druk van de verwachtingen… Nou én?

Onze waarde, ons bestaan komt voort uit onze relatie met God, zijn beeld, zijn liefde. Daar kunnen wij niets aan toevoegen én niets aan afdoen.

Er is daar die God, die goede, eindeloos liefdevolle, trouwe, zoekende God die het uitroept: WAAR ben je?

Laat je vinden! Geniet van zijn aanwezigheid en de waarde die Hij je toekent in zijn omhelzing en liefde.

Wie bepaalt jouw waarde en jou identiteit?

Luister eens naar het lied van Lauren Daigle, You Say